این نماینده مجلس در مصاحبه خود به بخشی از اطلاعات و آمار نظامی از جمله محل استقرار هواپیماهای جنگنده میگه ۲۹ و… در کشور اشاره داشته و بطور واضح اطلاعات حساسی را رسانه ای کرده است که می تواند مورد سوءاستفاده و بهره برداری رژیم صهیونیستی و سایر دشمنان قرار گیرد.

وقتی به عمق این قبیل رفتارها نگاه می کنیم در می یابیم که در کشور ما، اصولا هر فرد مسئول و غیرمسئول در هر زمینه مربوط و غیر مربوط ولو آنکه اساسا ربطی به جایگاه وی ندارد، اظهارنظر، گفتگو، مصاحبه و سخنرانی می کند. در حالیکه سالهاست در دنیا بواسطه تخصصی شدن مشاغل و الزاماتی که باید رعایت شود، هر فرد در حوزه کاری خود سخن می گوید زیرا در همان حوزه سررشته دارد هر چند بسیاری از این کارشناسان و متخصصان هم لزومی ندارد مصاحبه، گفتگو یا سخنی بگویند و براساس چارچوب منطقی، یک نفر از آن سازمان و مجموعه موظف به مصاحبه، گفتگو و سخنرانی آنهم در حدود تعیین شده است اما در کشور ما درست برعکس است و بعنوان نمونه کسی که دیپلمات نیست در حوزه روابط خارجی و دیپلماسی حرف های هزینه زا بر زبان جاری می کند یا آنکه نظامی نیست و با حدود و الزامات حوزه نیروهای مسلح آشنا نیست، در یک مصاحبه اطلاعات و آماری ارائه می دهد که می تواند در مواقع حساس یا درگیری و جنگ علیه کشور و منافع آن، مورد سوءاستفاده قرار گیرد.

علت هم این است که برای چنین افراد و رفتارهای آسیب زایی هزینه تعیین نشده است. یعنی فرد براحتی هر حرف آسیب زایی را، جاری می سازد بدون آنکه مواخذه شود یا نسبت به کار اشتباه خود پاسخگو باشد.

باور کنید لازم نیست هر فردی در این مملکت در خصوص همه موضوعات سخن بگوید و اظهار نظر و فضل کند. اینها نشانه کارشناس بودن آن فرد نیست که برعکس. گویای بی سوادی و ناآشنایی فرد با اصول تخصصی و معیارهای کارشناسی در حوزه گفتگو و مصاحبه است.

شاید اگر برای زیادی حرف زدن مالیات وضع میشد (به استعاره) دیگر هر کسی به خود اجازه نمی داد در هر وادی و موضوع نامربوط به حوزه کاری خود سخن بگوید و دانسته یا نادانسته، مسیر نفوذ و افشا اطلاعات مهم کشور را ایجاد کند.

سخن گفتن و مصاحبه به وقت لازم، از سوی افراد متخصص و دارای جایگاه رسمی مرتبط با موضوع، باید به یک امر الزامی در کل حاکمیت، سه قوه، نیروهای مسلح و… تبدیل شود و هر کسی در خصوص موضوعاتی که تخصص یا مسئولیت یا اشتغال ندارد، گفتگو و مصاحبه و سخنرانی نکند.

باید هزینه اظهارنظرهای هزینه زا برای کشور را افزایش داد تا هر فردی مراقب زبان خود و ذوق زدگی در زمان مصاحبه و گفتگو و سخنرانی های خود باشد. برای تحقق این مهم الزاما نیاز به تصویب قانون نیست بلکه بعنوان یک رویه و دستورالعمل می تواند در مراجع ذی صلاح تدوین، تصویب و ابلاغ شود و همه مسئولان و صاحب منصبان لشگری و کشوری موظف به رعایت آن باشند.

البته این نافی بحث آزادی انسانها و اطلاع رسانی نیست و منظور نگارنده نظام مند کردن آن بخش از گفتگوها و سخن گفتن های مسئولان بویژه نمایندگان مجلس است که نتایج و آثار زیانباری در عرصه بین المللی دارد و زمینه سوءاستفاده ها را فراهم می کند. از این رو عموم افراد برای گفتگو و مصاحبه و سخنرانی آزاد هستند (با تاکید بر اینکه عموم مردم اطلاعات حساس و مهمی در اختیار ندارند) اما مسئولان و نمایندگان مجلس باید تفهیم شوند که در چارچوب تخصص و حوزه کارشناسی خود و با پذیرش مسئولیت عواقب چنین مصاحبه هایی، سخن بگویند تا باعث ایجاد هزینه برای کشور و مردم نشود.