علیرضا ابراهیمیان در نشست خبری هفته گرامیداشت افراد دارای معلولیت با انتقاد از اجرای ناقص قوانین و فاصله گسترده میان قوانین حمایتی و واقعیت‌های زندگی معلولان گفت: بسیاری از قوانین تصویب شده صوری هستند و ضمانت اجرایی، بودجه و نظارت کافی ندارند.

وی نمونه بارز این قوانین را قانون سه درصد استخدام معلولان عنوان کرد و افزود: این قانون به ندرت در دستگاه‌ها اجرا می‌شود و حتی در موارد اجرا، پست‌های پیشنهاد شده با توانمندی واقعی افراد متناسب نیست.

ابراهیمیان توضیح داد: افراد دارای معلولیت شدید، توان نشستن طولانی مدت یا فعالیت در محیط‌های اداری را ندارند و قوانین باید با واقعیت توان جسمی افراد تطبیق داده شود.

مدیرعامل انجمن خیریه حمایت از بیماران آسیب نخاعی اصفهان پیشگیری از محدودیت، حمایت مستقیم از اعضا برای توانمندسازی، استقلال و جلب حمایت مردمی برای انتقال مطالبات جامعه معلولان به مسوولان را سه محور فلسفه شکل‌گیری انجمن دانست.

ابراهیمیان افزود: افرادی که به علت حادثه دچار آسیب نخاعی می‌شوند، ناگهان زندگی سالم و مستقل خود را از دست می‌دهند و ما در انجمن حانا با خدمات توانبخشی مسیر بازسازی زندگی آن‌ها را دنبال می‌کنیم.

وی انجمن حانا را یک سازمان غیرانتفاعی معرفی کرد و گفت: این انجمن از سال ۱۳۸۵ با تمرکز بر بیماران آسیب نخاعی فعالیت و بیش از یک هزار و ۲۰۰ عضو فعال دارد که از خدمات انجمن شامل فیزیوتراپی، توان‌بخشی، ورزش درمانی، مناسب‌سازی، کارگروه‌های تخصصی و توانمندسازی استفاده می‌کنند.

وی گفت: همه این خدمات با کمک‌های مردمی، تلاش داوطلبان و خیرین اصفهان انجام می‌شود اما با سخت‌تر شدن شرایط اقتصادی، توان خیرین هم کاهش یافته و آینده انجمن‌هایی نظیر حانا در معرض تهدید است.

ابراهیمیان با انتقاد از کمبود زیرساخت‌ها گفت: زیرساخت حمایتی فعلی تنها برای حدود یک میلیون و دویست هزار نفر طراحی شده در حالی که جامعه هدف واقعی حدود ۱۰ میلیون نفر است.

مدیرعامل انجمن خیریه حانا با اشاره به هزینه بالای وسایل کمک توانبخشی افزود: بیشتر این وسایل مانند ویلچر و تشک مواج با افزایش شدید قیمت مواجه شده در حالی که از نیازهای ضروری بیماران آسیب نخاعی است.

ابراهیمیان همچنین با اشاره به وضعیت بهزیستی گفت: ظرفیت فعلی بهزیستی هم محدود است و نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای واقعی جامعه معلولان باشد.

وی گفت: صف‌های طولانی، محدودیت بودجه و مشکلات تخصیص منابع باعث می‌شود بسیاری از افراد حتی خدمات اولیه دریافت را نکنند، خدماتی مانند وسایل کمک توانبخشی، روانشناسی و مددکاری، تنها در حد بضاعت ارائه می‌شود و فاصله بزرگی با نیاز واقعی وجود دارد.

زیست فرهنگی جامعه معلولان را منزوی کرده است

فعال رسانه و عضو انجمن معلولان آسیب نخاعی اصفهان نیز با انتقاد شدید از وضعیت زیست فرهنگی جامعه و بی‌توجهی ساختاری به حقوق افراد دارای معلولیت گفت: معلول نیازمند ترحم نیست بلکه نیازمند عدالت، دیده شدن و برخورد عادلانه و مساوی با بقیه افراد جامعه است.

منصور گلناری افزود: اگر چه از نظر مناسب سازی معابر، اصفهان در کشور پیشرو است، اما در حوزه فرهنگی و زیست اجتماعی عقب هستیم و رسانه‌ها و متولیان فرهنگی باید سند جامع مناسب سازی زیست فرهنگی را تهیه کنند.

وی تصریح کرد: معلول را نباید فردی عقب‌افتاده، منزوی یا مستحق ترحم دید چرا که بسیاری از آن‌ها از نظر دانش و توانایی از ما قوی‌تر هستند اما چون جامعه برخورد مناسبی ندارد، مجبور به خانه‌نشینی می‌شوند.

وی ادامه داد: در سریال‌ها و فیلم‌های ما، هنوز معلولیت اسباب طنز یا ابزار ترحم است، وقتی می‌خواهند یک فرد ناموفق را نشان دهند، یک نابینا یا ویلچرنشین را نمایش می‌دهند و یا در زمینه طنز سراغ فردی با لکنت زبان می‌روند که همه این‌ها مصداق زیست فرهنگی معیوب است.

۸ تا ۱۴ آذرماه هفته گرامیداشت افراد دارای معلولیت است.